در حالی که سؤال‎های ریز و درشت و گاه ابهام‌برانگیز برخی از جریانات داخلی ایران می‌رفت که شائبه ضرورت عدم حضور نیروهای جهادی را در سوریه و عراق فراهم کند و در حالی که برخی جریانات نیز به رهبری لابی‌های آمریکایی – صهیونیستی، اصل ولایت فقیه را مورد هجمه قرار داده بودند؛ ناگاه 175 شهید غواص و خط‎شکن، سندی زنده بر چرایی جهاد با خصم زمانه در آنسوی مرزها شدند و راه را از بیراهه نشان دادند.

موضوع جهاد با گروه‎های تفکیری تروریستی به یک سال و دو سال بازنمی‌گردد و جهاد از بیش از یک‎دهه‎ی پیش آغاز شد، همان زمانی که تفکرات جاهلیت عرب با اندیشه‎های غیر بشری و ولنگاری آمریکایی – صهیونیستی با یکدیگر تزویج شده و «داعش» را خلق کردند؛ هم‌پای آنها نیز تفکرات جهادی با شیوه اصولی‎تر شکل گرفت و اتاق‌های فکر و لابی‎های سه ضلع از مثلث شوم هر چقدر که دایره را بر مجاهدان تنگ‌تر می‎کردند، عرصه برای استراتژی‎ها و خط مشیء‎های جهادی بازتر و سطح بصیرت مردم بیشتر می‎شد.

«چمران»ها حدیث عشق آغاز کردند و مردم کوچه بازار را برای دفاع از ناموس و وطن به فنون دفاعی مسلح کردند، دشمن اما بیکار نمی‎نشست و با تمام توان به پیش آمد و گاه به بهانه مبارزه با تروریسم و گاهی برای نجات مردم و گاهی نیز علناً از قصد غیرانسانی خود سخن می‎گفت، بیگناهان زیادی به خاک و خون کشیده شدند، یک روز در عراق، یک روز در سوریه و یک روز در یمن، ... و عربستان سعودی دیگر نتوانست چهره‎ی استکباری و جاهلانه خود را پشت پرده‎ی کعبه پنهان کند زیرا دیگر چیزی برای مخفی کردن نمانده بود! حالا دیگر دنیا می‌داند که حاکمان سفاک عربستان سعودی با همان تفکرات جاهلانه و خون سفیانی پا در نبردی گذاشته‌اند که هدف اصلی آن اسلام است، همان دینی که خود داعیه‎دار آن بوده و 14 قرن است خود را بواسطه کعبه، «خادم‌الشریعه» می‎دانند، حالا می‎خواهند نه چیزی از اسلام و شیعه بماند و نه چیزی از کعبه!

اما برای مبارزه با کفر و الحاد باید دست به کار شد، هدف از این همه هیاهو و کشتار که نه به شیعه رحم می‌کند و نه به اهل سنت، برای ضربه زدن به ایران ام‎القرای جهان اسلام است که مهره مهم و بنیادینی به نام «ولی فقیه» دارد و مسلمانان جهان، او را رهبر و پیشوای خود می‌دانند، تلاش مثلث شوم سعودی- آمریکایی و اسرائیلی برای رسیدن به ایران است، اما مگر می‎شود با وجود دریادلان و خط‎شکنانی که برای جهاد با کفر زمانه و به عشق شهادت سر از پا نمی‎شناسند، حتی یک وجب از خاک ایران به تصرف دشمن در آید.

امروز مردان مردی از سرزمین آریایی، از همه چیز خود گذشتند و به آنسوی مرزها رفتند تا این سوی مرز در آرامش و امنیت باشد، آنها رفتند در حالیکه جان عزیز را در کف گرفتند، از زن و فرزند و مال و خاندان دل بریدند تا حریم حرم حفظ شود و دشمن به خاک مقدس ایران تجاوز نکند.

«مدافعان حرم»، اسطوره‎های بی‎بدیل تاریخ ایران هستند زیرا در شرایطی به دفاع از حرم می‎پردازند که مرز مبارزه تغییر یافته است و دشمن، سرسخت‌تر از گذشته به میدان آمده است، دشمنی که نه دین و مکتب می‎شناسد و نه بویی از انسانیت برده است، بلکه خوی وحشی‎گری و ستیز دارد و گمراه است؛ گاه زیرساخت‎ها را از بین می‎برد، قداره‌کشی می‌کند، گاه گردن می‎زند، گاه شکنجه می‎کند، گاه به ناموس دیگران تعرض می‌کند و گاه ...، و کودکانی را خلق کرده‎اند که چیزی جز توحش نمی‌دانند!

مازندران سرزمین علوی‎تبار ایران اسلامی نیز مردان مردی را در دامان خود پروریده است که برای جهاد و مبارزه آماده‌اند، آنها که قنوت نمازشان «اللهم ارزقنا توفیق الشهادة» بود و آرزویشان «فزت و رب الکعبه»، آنهایی که ناله جگرسوز «بأیّ ذنب قتلت» مظلومان را شنیدند و به استقبال خطر رفتند، 35 مرد «مردستان طاها» چون شقایق‌های دشت خان‎طومان زیباساز صفحه تاریخ و لبیک‎گوی ندای«هل من ناصر ینصرنی» حسین(ع) زمان خود شدند.

35 شهید مدافع حرم مازندران، امروز افتخار مردمان این دیار هستند و خانواده‎ها و جگرگوشه‎های آنها زینت‎بخش هر شهر و محله شدند، کودکان معصوم شهدای مدافع حرم را باید دید و باید به چشم‎های آنها زل زد و خود را پیدا کرد، آنها در حالی پدر را جستجو می‌کنند و نمی‎یابند که در هر محفلی که قدم می‎گذارند حرف از پدران شهید آنهاست...، این کودکان اسناد زنده تاریخ استان و کشورمان هستند، آنها به عکس پدر دل خوش کرده‎اند و به مردمان سرزمین خود، تا قدر شهدا دانسته شود.

‎... و چقدر خبر تولد «زینب» فرزند چهارم شهید محمد بلباسی دل‎ها را لرزاند و مادر را بیش از گذشته به فکر بابا انداخت! شهیدی که 37 بهار از عمرش گذشت و در صف مجاهدان و مقربان الهی قرار گرفت، بارها به عکس شهید بلباسی در کنار فرزندانش «فاطمه» 10 ساله، «حسن» 8 ساله و «مهدی» 5 ساله نگاه می‎کنم و به این می‎اندیشم که به‎راستی جای ما در کنار این جمع کجاست؟ و آیا جایی برای ما هست؟ چه کنیم تا در کنار این جمع باشیم؟

شهید بلباسی‎ها از همه چیز خود گذشتند؛ از نگاه معصومانه همسر و فرزندان خود، از نعمت حیات، از خوشی‎های زندگی، از دیدن فرزندان در لباس عروسی و دامادی، از تحقق آرزوهای فرزندان خود،... و بی‎تعارف، اینها دغدغه‎های فکری ما هست و اما برای آنها به خدا رسیدن همه چیز بود...، به‎راستی که ما کجاییم و آنها کجا!؟ و باید خود را جستجو و این فاصله را کم کنیم.

اکنون نوبت ماست، آنها مسیر را هموار و راه را مشخص کردند، برای‌مان چراغ آورند و خواستند تا هویت خود را از یاد نبریم، دشمن را بشناسیم و خود را نسبت به تهدیدات و جنگ نرم دشمن مسلح کنیم، گوش به فرمان ولی فقیه زمان خود باشیم، حسین و یزید زمان خود را بشناسیم و سالم و عزتمندانه زنده کنیم... از خدا می‎خواهیم تا لیاقت ادامه مسیر شهدا را به ما عطا کند.

فراموش نکنیم که حساب بیکاری و تورم و آسیب‎های اجتماعی از حساب شهدا جداست و بدانیم که امنیت و آسایش امروز به چه بهایی به دست آمده است.

20 آبان مصادف با دهم صفر، پنج‎شنبه شب در روستای «حاجی‎محله نکا» یاواره پنج شهید این روستا و گرامیداشت شهدای مدافع حرم مازندران با دعوت از خانواده‎های شهدای گرانقدر و مردم ولایتمدار مازندران برگزار می‎شود.

درود بر آنهایی که لحظه‎ای از کنار ولایت رد نشدند، منشأ حقیقت را دریافتند، «حبل‌المتین» را به دستان خود گره زدند و در ادامه‌ی مسیر حق، مردد نشدند./ منبع: آوای خزر